Het kiezen van een goed logo is verre
van eenvoudig. Het is namelijk het uitgangsbord van de vereniging
en dus ontzettend belangrijk. We wilden samenwerking en vriendschap
uitdrukken en een handdruk leek ons hiervoor het meest geschikt,
maar dan waren er nog tal van mogelijkheden. We zochten en vonden
enkele richtlijnen.
Een logo moet uniek zijn, liefst nog nergens gebruikt zijn,
maar mag zeker geen gelijkenissen vertonen met de concurrentie.
Tegelijkertijd moet het simpel genoeg zijn qua design;
te veel symbolen zorgen ervoor dat de boodschap verloren gaat.
Een logo moet goed herkenbaar zijn, zelfs als men er met de auto
voorbij rijdt. Men moet het kunnen onthouden en zelfs een kind
moet het kunnen natekenen of beschrijven aan zijn vrienden.
Een logo moet niet staan voor wat we doen, want dit kan altijd
veranderen doorheen de jaren en een logo aanpassen wordt afgeraden.
Alle deelgroepen erop zetten kan het veel te druk maken,
wat dan weer slecht is voor de herkenbaarheid.
Een logo moet zowel groot (affiche, groepsvlag) als klein
(strooibriefjes, visitekaartje) toepasbaar zijn.
De totale oppervlakte van het logo is hiervoor best vierkantig.
De tekst moet tot het minimum beperkt worden en het concept
of symbool moet tijdloos zijn.
Er mogen niet meer dan 3 kleuren gebruikt worden en speciale effecten
zoals schaduw, 3d-effecten worden afgeraden omdat dit zeer mode
gevoelig is. Een logo moet tevens zijn betekenis en herkenbaarheid
behouden in het zwart wit. Tenslotte moet het durf en vertrouwen
uitstralen, nooit zwakte of saaiheid.
Na maanden van wikken en wegen, vergelijken, herkleuren en bijwerken
kunnen we u vandaag met trots ons nieuw logo voorstellen.
De zachte maar toch opvallend kleuren complementeren het eenvoudig
maar duidelijk design tot een fris en universeel logo.
Tenslotte wil ik de vele mensen bedanken die hieraan hebben meegewerkt:
Marijke, Marie-Therese, Chris, Rony en Wim. Zonder hun hulp was
dit nooit mogelijk geweest.
Het barre winterweer deed me denken
aan de wereldrecordpoging vendelen dat werd georganiseerd
door het Interfolk Jungfrau Festival op zaterdag 10 oktober.
Maar liefts 626 vlaggenzwaaiers waren aanwezig in de eeuwige sneeuw
op de Zwitserse Jungfrau, 3454 meter boven de zeespiegel.
Onder begeleiding van vijf Alphornblazers zwaaiden ze hun vlaggen
in de lucht en trotseerden ze de wind, sneeuw, mist
en vriestemperaturen. Het is dan ook spijtig dat er
geen gerechtsdeurwaarder aanwezig was om het wereldrecord officieel
vast te leggen.
Ze hadden een grote opening gepland voor hun eerste Interfolk
Jungfrau Festival maar de sneeuw zorgde voor heel wat problemen.
De vaandeldragers uit Italië, die in niet al te warme historische
kostuums aantraden, moesten noodgedwongen hun kostuums
onder winterjassen verstoppen en de vlaggengroep Interlaken
uit Zwitserland hadden niet allemaal sneeuwbestendige schoenen
aan.
Na het verkorte vendelnummer gingen ze terug naar de droge tunnel,
en na een gastronomische tussenstop, gingen de wereldrecordhouders
weer bergafwaarts.
Wij konden er niet bij zijn, ondermeer door de drukke agenda,
maar misschien wel volgend jaar. Rond 3:40 minuten (zie video)
worden de vlaggen gezwaaid.
Het vendelen haalt ook de media, dit bewijst
de uitzending van het VRT Journaal over het KLJ Landjuweel
op zondag 23 augustus.
Het volledig verslag is terug te vinden in een vroeger artikel
te lezen op onze site of op het Nieuwsblad.
Een directe link naar het artikel valt hier
te vinden.
De uitzending van het VRT Journaal valt
hier te vinden.
Vroeger stonden de video's onder het artikel, maar vanaf nu
staan deze op een afzonderlijke pagina en kan men door te klikken
op het tv icoontje rechts van de titel, de relevante video's
rechtstreeks bereiken.
Op zondag 6 december organiseerde de jeugdraad
van Ninove zijn jaarlijkse Sinterklaasshow, maar deze keer niet
in CC De Plomblom maar wel in het jeugdcentrum De Kuip. Deze keer
werd er geen theatergezelschap ingehuurd maar was de show
in eigen beheer van de jeugdraad, met hulp van de jeugdverenigingen.
We waren er ook bij en zorgden ondermeer voor foto’s.
Na de aankomst van Sinterklaas was er een show met een mooie
verhaallijn waarin de zak van Sinterklaas werd gestolen door stinkende
inbrekers en ze deze door de prehistorie en de middeleeuwen moesten
gaan zoeken. Muzikale en dansnummers zorgden voor de nodige
afwisseling.
Na de show mocht elke jeugdvereniging enkele leden naar de Sint roepen
om zich te verantwoorden of te feliciteren voor zijn gedrag doorheen
het jaar. Daarna kreeg elk hun pakje en was het aan de beurt van de
andere kinderen om bij de Sint te komen. Kortom, een mooie namiddag
die de kinderen zeker niet zullen vergeten.
Voor wie eenvoudig op de hoogte wil blijven
van de groep, is er nu een rss-feed die vooral zal aanspreken
bij de jongere generatie. Rss (Really Simple Syndication) betekent
eigenlijk eenvoudige gelijktijdige publicatie, een technologie
die te vergelijken valt met email. Zo komen onze artikels bij
jullie binnen zonder dat de website moet worden bekeken,
gewoon volautomatisch. Er bestaan al veel programma’s, alsook Gmail,
die vlot overweg kunnen met deze nieuwsstromen.
Door technische problemen is de website verhuisd naar een nieuwe
webhost en hebben we er tegelijkertijd voor gekozen om een dynamische
link te gebruiken in al onze publicaties. Via de dynamische link wordt
er doorverwezen naar de eigenlijke website, terwijl de link zeer
eenvoudig te wijzigen is. Zo zal de surfer altijd zijn weg vinden
naar onze groep.
Tot slot nog even de nieuwe links:
Website:
http://amico.hopto.org/
Rss-feed:
http://verenigingen.nieuwsblad.be/vereniging/vendelgroep-amico/feed
Op zondag 27 september trokken we naar Gent
om de 8e Gildedag eens mee te maken. De straten waren niet afgezet
en je kon met de auto tot aan de Vrijdagmarkt geraken,
waar de optredens om 14u30 begonnen. De initiatie handboogschieten
(roos en liggende wip) was al bezig en het podium stond klaar,
maar verder was het nog rustig.
Langs dranghekkens waren de verschillende vlaggen van de gilden
opgesteld en tegen het podium stonden enkele kannonnen te blinken.
Er was ook een tentoonstelling van het koningszilver
in de Lakenhallen (Sint-Baafsplein) maar dat was wat te ver
om even vlug tussen de optredens te bezoeken.
De vendeliers van Hoogstraten openden met enkele reeksen op trommel.
De Gelmelzwaaiers, zoals ze zich ook noemen, wisselden regelmatig
tussen grote vlaggen en kleinere vlaggen met een meer
modern design.
Daarna waren de dansers aan de beurt. Er waren bijzonder weinig
jongeren in de gilden en ik zag dan ook dat veel van de gebrachte
dansen werden aangepast naar seniorendansen. Dit viel vooral op
bij de Ferlandus waar de Kempische hoppas ver zoek was. De dansen
werden wel mooi afgewerkt maar ik was niet echt geïnspireerd
om mee te dansen.
Het tweede optreden van de Gelmelzwaaiers was spectaculairder
dan het eerste, met ook twee reeksen op moderne muziek. Dat had
ik nu niet verwacht van een gilde, maar het was zeer mooi uitgewerkt.
Al bij al was het een mooie en leerrijke dag.
Het begon allemaal nogal redelijk vroeg,
met de opbouw om 10u aan het Dr. Hemerijckxplein.
Ondanks het parkeerverbod stonden er nog auto's op het plein
en liet de politie deze één voor één weg takelen.
De verantwoordelijken van de jeugdverenigingen begonnen
met het buiten zetten van de tafels, banken en stoelen.
De jeugdraad had voor koffiekoeken en koffie gezorgd, die er bij
iedereen wel goed in gingen. De tafels en banken werden recht gezet
en de volksspelen werden wat verder op het gras opgesteld en
uitgetest. Ondertussen werden de vele springkastelen opgeblazen,
de klimmuur opgebouwd en de gekke fietsen buiten gezet.
Tijdens de middag waren er broodjes, cola, limonade en water
voorzien voor alle medewerkers. De standjes van de jeugdverenigingen
werden opgezet en versierd; en dan was het wachten op de kinderen.
De zon kwam erdoor en de kinderen druppelden binnen:
eerst allemaal naar de springkastelen, dat was wel te verwachten.
Sommige springkastelen waren klimmuren, andere hindernissenparcours,
en ze waren zo groot dat je er niet tegen kon kijken.
Het vendelen trok niet echt de aandacht, maar dat veranderde
toen Jos De Slover volksdansen begon te geven en ik hem volgde
met vergelijkbare vendelbewegingen. Het was pure improvisatie
maar na één "dansje" waren er al twee die mee wilden doen.
Ze wilden verder vlaggen op het podium en na wat navragen bleek
het podium vrij. Dus iedereen het podium op. Het duurde niet lang
of ik had niet genoeg vlaggen meer en begeleiden was ook niet echt
meer nodig. Ze deden hun ding en het was echt plezant om ze bezig
te zien.
Voor de volgende geplande act werd een springkasteel
voor het podium opgeblazen, wat het zicht wegnam. We besloten
dus maar tegen het podium te vendelen en ik kon wat rusten.
De vlaggen werden zonder problemen doorgegeven, iedereen amuseerde
zich en zelfs enkele volwassenen deden volop mee.
De uren vlogen voorbij en het werd tijd om op te ruimen.
Het einde van Ninove speelstad werd aangekondigd en iedereen hielp
terug alles binnen te zetten. Kortom, het was een vermoeiende maar
zeer mooie zondag en zeker voor herhaling vatbaar.
Benieuwd wat je allemaal met een vlag kunt doen ?
Wil je eens zien hoe groot onze vlaggen wel niet zijn ?
Wil je al spelend de knepen van het vak leren ?
Wil je enkele moeilijke figuren en worpen zien ?
Of voor de durvers, eens een worp proberen ?
Wel, dat kan allemaal in het stadspark van Ninove
op zondag 20 september van 13u tot 18u. Dan is het
namelijk Ninove Speelstad, een initiatief van de jeugddienst,
de jeugdraad en alle Ninoofse jeugdverenigingen.
Aan het Dr. Hemerijckxplein, omgeving jeugdcentrum De Kuip en het stadspark
zijn er naast een heleboel springkastelen en attracties,
ook verschillende initiaties, workshops en knutselfabriekjes
waar je hoeden, snoepbrochettes en vriendschapsbandjes kan maken.
Je kan je ook laten schminken en er is ook permanente animatie
op het podium met kindershows en initiaties.
De speeldag is gericht naar kinderen van 6 tot 12 jaar,
waarvoor we speciaal kleinere vlaggen hebben gemaakt.
Voor wie het echter aandurft, gaan we ook enkele grote vlaggen
meenemen. Volwassenen zijn natuurlijk ook welkom
en de initiatie is volledig gratis.
Opgelet ! Die dag is het centrum van Ninove ook autovrij
tussen 12u en 19u. Parkeren op de straten is evenmin toegestaan.
Bezoekers en inwoners zullen hun wagen veilig kunnen achterlaten
op een aantal parkings. Momenteel kan dit al op de parking van Carrefour,
Albertlaan (inwoners en bezoekers) en de NMBS, Astridlaan (inwoners).
Welke bijkomende parkings nog zullen kunnen gebruikt worden,
verneem je later via de plaatselijke pers en via www.ninove.be.
U merkt het al, het was een bijzonder
druk weekend. Op zondag was het zelfs kiezen tussen
de festivalvoorstelling van Pajottenland en het vendelen op
het KLJ Landjuweel. We kozen voor het laatste en al wie er niet
bij was, had groot ongelijk.
De KJL van Wiekevorst had een mooie en bijzonder vlakke wei
uitgekozen waarop het 23e Landjuweel kon doorgaan. In de voormiddag
waren er de voorselecties in verschillende kringen verspreid
over het terrein. Elke groep werd gevraagd om voor de jury
hun kunnen te demonstreren, althans in de disciplines waarvoor
ze hun hadden ingeschreven.
De KLJ disciplines zijn vendelen, wimpelen, dansen en piramide bouwen.
Elk had een opgelegd nummer en één dat ze per groep vrij mochten
kiezen. De jury was bijzonder streng en er moest ordelijk
(met trommelaar) worden aan- en afgetreden. Het niveau lag
bijzonder hoog en de opkomst, zowel vanuit de KLJ als het publiek,
was massaal.
Het dansen was een bijzonder geslaagde mix tussen het traditionele
volksdansen en de moderne dans, maar dan wel op moderne muziek.
Bij het vendelen werd er vooral in de hoofdgilden veel geworpen.
Een hoofdgilde is de vendelgroep met de hoogste rang en ze brachten
werkelijk spektakel.
Na de selecties mochten de winnende groepen naar de finale
op het grote plein. Daar zagen we voor het eerst het piramide bouwen
en ik was onder de indruk: zeker 30 meisjes en jongens maakten
één voor één zeer mooie en hoge piramides. Een demonstratie van
het touwtrekken kwam ook aan bod, een nieuwe discipline
die zopas erkend werd als officieel KLJ sport.
Het werd bijzonder spannend toen er nog maar 3 groepen van
elke discipline over waren. De zon gaf ook niet op en we waren
ondertussen al zo rood als indiaantjes, maar toch bleven we kijken.
De groepen stonden nog bijzonder scherp en de jury moet het wel
heel moeilijk hebben gehad. De winnaars mochten daarna hun eigen
gecreëerde reeks nog eens demonstreren.
Verder was er nog randanimatie voor jong en oud, zoals de benji-run,
een strobalenberg en de duizelingwekkende deathride bemand door het
Belgische Leger. De innerlijke mens werd ook goed voorzien
met allerlei eet- en drinkstandjes. Het was een topdag en
de indiaantjes reden iets naar zessen moe maar zeer tevreden
terug naar huis.
Ook volksdansgroep Nele had dat weekend
een verjaardag te vieren. Ze maakten er een echte
festivalvoorstelling van in de sportzaal te Humbeek.
Na menig rijden en zoeken langsheen de straatwerken
en éénrichtingsstraten, kwamen we iets te laat de zaal binnen.
Vredon, een gekende vendelgroep uit Aalst, was aan hun vendelnummer
Aedo bezig. Het programma bestond voornamelijk uit dansen,
afgewisseld voor vendelnummers van Vredon en Draeckenbaert,
de vendelgroep van Nele.
De Hongaren, Lochberg Regionaltanzgruppe und jugendlicher
Kulturverein Schambek-Zsámbék, waren eerst aan de beurt.
Vooral de vrouwen vielen op met hun mooie hoepelrokken, diadeem
en hun typische hoge kreten waarmee ze de dans begeleiden.
De Fransen, La Maïade Malemortine, waren deze keer bijzonder
bescheiden met een eerder kort optreden. Toch waren er enkele
nieuwe dansen bij, ten opzichte van vrijdag. Sommige elementen,
zoals de wijnflessen waarrond ze dansten, waren wel moeilijk
zichtbaar, ondermeer door de verlichting op het podium.
Nele bracht een suite rond de molenaar, met ondermeer heksen,
katten, bierkruiken en een verleidingsdans. Toen de cadeautjes
werden uitgedeeld dacht ik dat het gedaan was, maar de apotheose
moest nog komen.
De molenaar en zijn vrouw waren namelijk in het echt ook een koppel
en stiekem had hij alles gepland om haar die dag op het podium,
voor de ogen van een overvolle zaal, ten huwelijk te vragen.
Ze was werkelijk overdonderd maar zei ja. Een mooie afsluiter
voor een unieke de avond.
Dit jaar bestaat de volksdansgroep Pajottenland
uit Sint-Ulriks-Kapelle al 50 jaar, en dit diende natuurlijk gevierd
te worden met een mooi festival. We waren erbij op vrijdag 21
augustus voor een kaas- en wijnavond en een doorlopend optreden
van de groep "La Maïade Malemortine" uit Brive-la-Gaillarde
(Frankrijk).
De naam Motterieën klinkt misschien wel een beetje bizar maar
deze is afkomstig van het kasteel La Motte waar ze hun 45-jarig
bestaan vierden. Deze keer was het echter te doen in
het recreatiecentrum te Itterbeek.
Het werd een echt typische franse avond. La Maïade Malemortine
was gekleed in zowel plattelands- als stadskledij, een mooie mix,
welke dan ook met veel fierheid werd getoond en uitgelegd.
Ze toonden alle lagen van hun kledij, het leek zelfs bijna
op een striptease. Ze wisten vooral heel goed hun publiek
te animeren.
Elk dansje had een verhaal welke ze maar al te graag in geuren
en kleuren ten tonele brachten. Zelfs het publiek ontsnapte niet
aan hun speelse aanpak en er werd regelmatig iemand uitgenodigd
om op het podium mee te dansen.
Eén van die verhaaltjes die me in het bijzonder is bijgebleven,
ging over 2 hanen en een vers jong kippetje. De eerste haan was
nog jong, had sterke kuiten, mooie veren maar zijn kraai was
nog niet echt wat het moet zijn. Hij had nog veel te leren
en ze hadden hem gekocht om de oude haan te vervangen.
De tweede haan, vertolk door een kranige vijftiger, werd het podium
opgedragen. Zijn kuiten waren slap en zijn veren op zijn hoed
gingen af, maar hij kon wel heel mooi kraaien. De hanen gingen
elkander bekampen (dansend) voor wie het jonge kippetje mocht
krijgen.
Het was prachtig om aan te zien, bijna hilarisch, hoe ze afwisselend
met hun borsten tegen elkaar botsten en het kippetje probeerden
te versieren. De oude haan ging er op het einde mee lopen, waarop
de jonge nog vlug met een ander meisje danste totdat een ei
op de grond viel. Fier toonde hij zijn ei aan het publiek.
Verder werd ook het orkest voorgesteld, eerst één voor één,
daarna in groepjes. Na hun optreden namen de muzikanten van
het Pajottenland plaats in de zaal voor een afsluitende samendans.
Kortom, het was een zeer vrolijke avond.
Zoals voorbije jaren werd er in Affligem
tijdens het weekend van 9 augustus de Fosseleade georganiseerd,
maar deze keer zonder verbroederingsavond op vrijdag.
Zaterdag was er het folkbal met de muziekgroep Savouree,
maar ik had andere verplichtingen en kon dus niet aanwezig zijn.
Op zondag waren er verschillende folklore optredens voorzien
in de tuin van de Patro te Hekelgem.
De vendeliers en de kindergroep met hun mooie bloemenringen waren
eerst aan de beurt. Daarna volgde de Rwandese groep Inyange uit
Brussel, met dansen voor volwassen en jeugd. Nouja dansen,
ze sprongen er met momenten lustig op los zodat het podium werkelijk
daverderde op zijn grondvesten en er uiteindelijk moest ingegrepen
worden om het podium terug gelijk te krijgen. Noodgedwongen laste
de Rwandese groep een zangstonde in.
Even later werd er samen gedanst met zowel publiek als de
verschillende groepen. Er volgden respectievelijk optredens van
de volwassenen, vendeliers en jeugd. De vernieuwde kledij
van de volwassenen en jeugd kon op heel wat belangstelling rekenen,
evenals de vele volksspelen en de lekkere pannenkoeken. Kortom,
een boeiende zondagnamiddag met een stralende zon, meer kan men
zich niet wensen.
Op zondag 5 juli organiseerde
Antoine Callebaut, een kermisreceptie in zijn mooi gerestaureerd huis
aan de Heirebaan, dit ter gelegenheid van 'Kermis Winnik'
(Denderwindeke). Zoals in de voorgaande jaren, werd een bepaalde
doelgroep uitgenodigd.
Dit jaar werden de oud-leiding en de huidige leiding van de
MeisjesChiro in de bloemetjes gezet, samen met de toenmalige jonge
onderpastoor, E.H. Van Der Auwermeulen. Hij was onderpastoor in
Denderwindeke van 1952 tot 1954 en had in 1953 het idee om, samen met
5 jonge Chiroleidsters, een MeisjesChiro op te starten.
Een formule die toen en nu nog altijd aanslaat, met als bewijs
de vele jonge en oudere medewerkers die samen op het podium mochten
kruipen om de geschenken in ontvangst te nemen, ondermeer van
uittredende burgemeester Luc Durant.
Naast het huldemoment werd iedereen verwend met drank en hapjes in
overvloed, die samen met de prachtige zon en het massaal aanwezige
publiek, er een echt feest van maakten.
Op 2 juni 1549, tijdens het hoogtepunt
van het rijk van Keizer Karel, bezocht deze de hoofdstad
van zijn koninkrijk: Brussel, waar hij werd ontvangen
met alle pracht en praal zijn naam waardig.
Deze processie wordt jaarlijks herleefd in de Ommegang,
een grootst opgezet spektakel waar onze grote culturele rijkdom
volledig tot zijn recht komt.
Op de grote markt van Brussel waren 2 grote tribunes opgesteld,
maar de zitplaatsen waren nogal bijzonder prijzig,
dus besloten we maar om te blijven staan tussen
het massaal opgekomen publiek.
Eerst kwamen de figuranten die Keizer Karel en zijn gevolg
uitbeelden, de markt op om zich vervolgens neer te zetten
in de eretribune, gevolgd door de burgemeester en de adel.
Maar we waren eigenlijk voor de vendeliers gekomen,
welke daarna dan ook uitvoerig aan beurt kwamen.
Zo ruw geschat waren er 50 vendeliers,
zowel jeugd als volwassenen, die mooi synchroon
de speciaal ontworpen reeksen afwerkten.
vooral de vele worpen maakten indruk op het publiek,
maar de technische afwerking was toch wel wat minder.
Daarna was het volksdansen aan de beurt, maar die gingen
te ver weg dansen om veel te zien. De gewapende wacht
en de ridders te paard volgden, ze waren ook met velen.
Ze toonden hun vendels veelvuldig, wel iets te veel,
want het werd al donker.
Het werd duidelijk dat de schijnwerpers zo waren opgesteld
om het betalend publiek een goed zicht te geven,
en de rest te verblinden. We besloten dan maar om terug
naar huis te sporen.
Dit jaar stonden de parkfeesten in het teken
van een jubileumviering: de organiserende vereniging De Rollewagen
vierde haar 40 jarig bestaan en zette dit extra in de kijker
op zaterdagavond. In een ruime tent traden verschillende groepen op.
De locatie was zoals altijd het mooie groene domein
van Mevr. de Selliers de Moranville, Zavelstraat 2 te Sterrebeek,
exclusief toegankelijk tijdens de parkfeesten.
Eerst kwam de schepen van cultuur in een blitzbezoek een woordje
zeggen en een cadeautje geven aan de 4 gastgroepen. Iets na 20u
mocht La Saltarelle de Wavre de dans openen met Waalse contradansen
uit de 18e eeuw, welke vroeger vooral op salons en burgerbals
werden gedanst. Daarna volgde Casa de Galicia de Bruselas en
de muziekgroep A Contraband; die ons de Keltische magie liet
ontdekken dankzij de doedelzak (gaitas), de tamboer (tambor),
tamboerijn (pandereta), conxas, pandeiro en andere typische
Galicische instrumenten.
Uit het nabije Meerbeke, een deelgemeente van Ninove, bracht De Wouwe
vlaamse volksdans en zwaarddansen. Internationaal werd het dansfeest
vertegenwoordigd door de Jockey Morris Men uit het Britse Birmingham,
die dit jaar hun 60 jarig bestaan vieren, en met wie de organisators
al een jarenlange vriendschapsband hebben. Tot slot zette
De Rollewagen de kers op de taart met vlaamse dansen zoals
de Kadril van Putte, de Ferlandus en Draden spinnen.
Op zondag was zoals gewoonlijk het mooi onderhouden domein
voor iedereen vrij toegankelijk. Enerzijds waren er optredens
van Casa de Galicia de Bruselas, de Jockey Morris Men,
de fanfare Broedermin en poppentheater Plansjet. Deze laatste wist
ook dit jaar de kinderen te boeien met leuke dansende poppen
en een zeepbellen act, allemaal op de tonen van de draailier.
Anderzijds waren er activiteiten zoals de roofvogelschow
van valkerij Dominique, grime, spelen met Chiro Mik-Mak,
wandelen met Natuurpunt, raketten lanceren met volkssterrenwacht Mira
en rijden doorheen Sterrebeek in een open wagen getrokken
door echte Brabantse trekpaarden, voortreffelijk gegidst
door Sterrebeek 2000. De oude ambachten waren goed vertegenwoordigd
met verschillende standjes aan de ingang van het domein. De smid
van het Museum van Oude Technieken (Grimbergen) was er ook bij.
Ook voor de innerlijke mens werd goed gezorgd; met barbecue
en hamburgers, verzorgd door De Reuzen van Tervuren, goede vrienden
van volkskunstgroep De Rollewagen. Verder was er taart en drank
aan de bars die strategisch waren opgesteld doorheen het park.
Voor de Jockeys zelfs zeer strategisch, want zij genoten veelvuldig
van het "Belgian beer". Het was een mooi weekend met heel veel zon.
Kortom een aangename dag voor de vele bezoekers uit Sterrebeek en
wijde omgeving.
Op zaterdag 15 augustus, in samenwerking met
volkskunstgroep De Rollewagen, neemt vendelgroep Amico deel aan
een Belle epoque stoet in het Franse Cambrai, samen met
andere folklore groepen van verschillende nationaliteiten.
We werden gevraagd om met minstens 25 mensen in kledij te zijn en
ongeveer een kilometer rustig door Cambrai te wandelen langsheen
het vastgelegd parcours. Momenteel ontbreken we nog 5 mensen.
We worden opgepikt door een bus en De Rollewagen zorgt voor de kledij.
De busreis is gratis en de stoet begint stipt om 13u, waarna iedereen
vrij is om Cambrai te verkennen.
Heb je zin in een dagje Frankrijk ?
Wil je eens proeven van de Belle epoque tijd ?
Wil je kennismaken met allerlei folklore groepen ?
Of gewoon eens zin om Cambrai te bezoeken ?
Zo ja, laat dan jouw naam, adres, email en telefoon achter
(lieven.vanderlinden@gmail.com) zodat we je kunnen contacteren
en verdere afspraken maken.
Update: de stoet gaat uiteindelijk niet door.
Elk jaar is er één nationale meiboomplanting
met optredens van zowel binnenlandse als buitenlandse
volksdansgroepen. Dit jaar viel de eer aan volksdansgroep Pippezijpe
uit Dilbeek, ondermeer omdat ze hun 20-jarig bestaan vierden.
De galavoorstelling op vrijdag 22 mei zette dit nog eens extra
in de kijker, met optredens van Tanzhaus Benshausen uit Duitsland,
Latvian Folk Dance Group uit Brussel, Reynout uit Dendermonde
en De Kegelaar uit Wilrijk.
Op zondag 24 mei werd de 58e meiboomplanting van de Vlaamse
Volkskunstbeweging (VVKB) georganiseerd in het met groen omringde
jeugdcentrum Castelhof, gelegen nabij het station van
Sint-Martens-Bodegem (Dilbeek). Zoals de voorbije jaren, droeg het
Europeadecomité Vlaanderen ook haar steentje bij tot het welslagen
van de namiddag. De zon was volop van de partij en zorgde ervoor
dat velen de schaduw van de bomen gingen opzoeken. Het boogschieten,
het meispel georganiseerd door de Sint-Sebastiaansgilde uit Dilbeek,
werd flink bezocht. Het trouwe orkest "Bruers en Zussen" was nog
aan het opzetten voor de opening om 14u maar de barbecue draaide
op volle toeren. Ik had al gegeten maar aan een pannenkoek kon ik
toch niet weerstaan.
Bij de opening werd deze keer de strooien pop niet verbrand, maar wel
de kop afgehakt. De meiboom werd geplant (er was geen stoet) en de
meikoning, meikoningin en meipages werden gehuldigd met bloemenkroon
en rode koningsmantel. De Kegelaar bracht de traditionele meidans
De Margriet, trouwens zeer mooi uitgevoerd, en toen kon het samen
dansen beginnen. De samendans werd nog regelmatig afgewisseld
met optredens van Tanzhaus Benshausen uit Duitsland, Medio Burgum
uit Nederland, De Belleduveltjes uit Frans-Vlaanderen en
de Latvian Folk Dance Group uit Brussel.
De namiddag werd afgesloten met een polonaise en een spontaan applaus
voor Jos Mertens die werd gehuldigd voor zijn jarenlange inzet in de
volksdans.
Elk jaar organiseert de basisschool De Brug
van Ternat, in samenwerking met het Sint-Jozefsinstituut,
de Kruikenburgse feesten: een groots opgezet schoolfeest in
en rond het kasteeltje en aansluitende vijver. Dit jaar was
het thema: "Ridders en Kastelen", waar het vendelen natuurlijk
uitstekend bij past.
Onze vendelgroep werd dan ook in januari gevraagd om de studenten
van het 6e lager de knepen van het vendelen te leren, waarna ze
zelfstandig met hun turnleraar verder oefenden. Dit was een idee
van Karlien waar de leraren maar al te graag op inpikten.
Op zondag 17 mei waren we uitgenodigd om het feest mee te maken
en het was zeker de moeite waard.
Op het podium opgesteld op de binnenplaats van het kasteeltje
passeerden elke klas de revue: van de kleinsten uit de kleuterklassen
tot de grote vendeliers van het 6e lager. We zagen de man
van de burcht (directeur) en zijn hofnar als presentators, ridders
met malienkolders die de degen kruisten, prinsessen, nonnen, paters
en hoofse dames. Ook de fleurrijke bloemenmeisjes te paard
(uit karton), de vendeliers met blauwe en witte vlagen
(de kleuren van de school), spoken, spokenverjagers (ghostbusters)
en nog enkele dansende groepen waren te zien.
Maar daarmee was het niet gedaan, nee, er was ook nog een toneelstuk
"Pas op, ik ben een puber !" over de vele situaties waarin ze terecht
komen, een klimparcours in touwen en bomen, een tirolienne
(death ride) vanuit het dak van het kasteel en over de vijver,
volkspelen, boogschieten, barbecue, frietjes, ijsjes,
verse vruchtencocktails, zuiderse thee en de meer gangbare drankjes.
Bij het voltooien van het avonturenparcours kreeg iedereen
een persoonlijk diploma: "Ridder in durf en moed".
Er was echt veel te zien en te doen, je zou zelfs kunnen zeggen
te veel. De avond begon zo langzaam te vallen, hier en daar waren
ze al het opruimen, morgen was het immers terug school.
We dronken er nog eentje en keerden moe maar tevreden huiswaarts.
Op zaterdag 2 mei werd een landelijke
meiboomplanting georganiseerd door de Vlaams-Brabantse
volksdansgroepen: Nele (Grimbergen), ’t Havermeuleke (Leuven),
Knipoog (Affligem), Pajottenland (Sint-Ulriks-Kapelle),
Reuzegom (Leuven) en De Rollewagen (Sterrebeek); ondersteund
door Danspunt en het Europeadecomité Vlaanderen.
Drie van de zes deelnemende groepen vierden hun jubileumjaar:
het Pajottenland bestond 50 jaar, De Rollewagen en het plaatselijke
Nele bestonden allebei 40 jaar. Het feest ging door in het Guldendal
van Grimbergen, nabij het Prinsenpark, een groot bos met open ruimten
en een vervallen kasteel waarvan de donjon recent werd gerestaureerd.
Voor de gelegenheid was de toegangsprijs tot het Museum voor Oude
Technieken (het MOT) verlaagd naar 1 euro en kon men de smid buiten
aan het werk zien.
De dag begon kil, de regen ging in de lucht en ik vreesde dat we
mochten verhuizen naar het Fenikshof, de alternatieve locatie in het
geval van regen, maar de zon kwam er toch nog door,
alhoewel het nooit echt warm werd.
Vanaf 13u kon men aan de meispelen deelnemen, georganiseerd door
Knipoog. De proeven bestonden ondermeer uit: met klompen aan om het
eerst de letters van het woord DAG één voor één halen, de neus
vasthouden en per paar een hindernissenparcours afleggen, met de
dobbelsteen werpen, met een waterballon in een mand op het hoofd een
parcours afleggen zonder dat de ballon valt, een kussengevecht op één
been, door een spinnenweb kruipen zonder de draden te raken en om het
snelst door een doolhof lopen.
Rond 14u30 trok iedereen naar het stadhuis van Grimbergen voor een
toespraak van de burgemeester en de kroning van de meikoning,
meikoningin en de 4 meipages. De nogal zware meiboom vergde heel wat
mankracht om op te tillen toen de stoet terugkeerde naar het Guldenhal
met de meiparen, gezeten in een huifkar, op kop.
Daarna volgde de verbranding van de winterpop, het dansen van Bloeit
een bloemke (kinderdans) en de Margriet (volwassen) rond de meiboom.
De aangekondigde vendelreeks de Vlegel heb ik niet gezien maar de
Brechtse reeks (begeleid op trom) en natuurlijk de samendans waren er
wel. Ondanks het weer, was het al bij al toch wel een mooie dag,
zeker voor herhaling vatbaar.
De traditionele meiboomplanting
in Sint-Truiden werd dit jaar voor het eerst op de "Grote Markt"
gehouden, voorheen was dit op de Groenmarkt. De zonovergoten
vrijdag was gevuld met een mooi dans- en vendelprogramma verzorgd
door de volksdansgroep Pierlala uit Sint-Truiden, volksdansgroep
De Vrindschap ook uit Sint-Truiden en de Sallandse folkloregroep
uit Raalte (Nederland).
Op de Grote Markt voor het idyllische stadhuis, was een tentje
opgesteld met drank, taarten en pannenkoeken in overvloed.
Dichtbij het podium waren er tafels en stoelen voorzien en
indien men liever in de schaduw zat, kon men gezellig tafelen
in de vele cafeetjes rondom.
Aangevoerd door een fanfare, kwam de stoet met de meiboom, gevolgd
door de volksdansgroepen, het plein op. De eerder dunne meiboom werd
geplant en de winterpop werd vakkundig in de fik gestoken.
Daarna werd de Tiroolse Meipaaldans gedanst en kwamen de groepen
één voor één op het podium met telkens 3 dansen. De kranige
Nederlanders brachten desondanks hun klompen een verzorgd programma,
waarbij de speciale wandelstok van de presentator wel opviel.
De deelgroepen van Pierlala: kinderen, jeugd, ouderen (volwassenen),
blijf jong (senioren) brachten een gevarieerd programma,
inclusief samendans met uitleg. Ook De Vrindschap toonde haar kunnen
met enkele internationale dansen.
De meiproef bestond uit een hoedje vouwen uit krantenpapier,
lopen zonder dat het hoedje viel en dan om het eerst een ballon
opblazen totdat deze sprong. Hiermee waren de meikoning
en meikoningin gekozen die feestelijk werden ingehuldigd
door de hoofdvendelier.
Een tweede reeks optredens volgde waarbij terug elke groep
aan de beurt kwam, alsook de samendans. Tenslotte kreeg elke groep
een fruitschaal en een met fruit beschilderd bord, als dank
voor het meewerken aan deze prachtige namiddag.
De Paasfeesten is een jaarlijks
volkdansfeest georganiseerd door de vereniging
"Paasfeesten Leuven vzw" i.s.m. het Stadsbestuur van Leuven,
waarbij verschillende nationale en internationale groepen optredens
verzorgen, verspreid over 4 dagen. Dit jaar was het de 35e editie,
van vrijdag 10 april tot en met maandag 13 april met groepen
uit Spanje, Portugal, Duitsland en Servië.
Op zaterdag 11 april waren er de optredens in de winkelstraten,
voorstelling van de groepen op de grote markt voor het stadhuis
van Leuven en eierenworp vanaf de pui van het stadhuis.
Dit konden we uiteraard niet missen. Bovendien was het zonnetje
prominent aanwezig!
We zagen eerst de kindervolksdansgroep Rozemarijntje aan het werk
met eenvoudige maar mooie kinderdansen. Daarna was de Portugese
mannengroep Pauliteiros de Fonte de Aldeia aan de beurt,
met stokkendansen en indrukwekkende acrobatische... salto's;
ja, dat zal het nog het best beschrijven. Daarna bracht
de Duitse groep SAV Neckartailfingen een zeer mooie lintendans,
met dezelfde elementen als de Vlaamse Margriet, maar langzamer
en eleganter. De Vlaamse groepen Reuzegom en 't Havermeuleke
danste sierlijk het plein op en brachten een kleurrijke
demonstratie van hun kunnen. De Spaanse groep Grup de Danses
Tradicionals l'Arenilla, die erop volgde, konden me niet echt boeien
met hun castagnetten. De Servische groep Collegiate Cultural
and Artistic Club "Spanac" sprong in het oog met hun mooie kledij
en speciale gekrulde schoenen en tenslotte brachten 't Havermeuleke
en vendelgroep Carpevento de Oostrozebeekse vendelreeks
met zelfs een jongen van 8 jaar die uitstekend mee vendelde.
Kortom een mooie mix van verschillende culturen begeleid door
een ludieke presentator die wel enkele goede ideeën had over
hoe de algemene conditie van het stadspersoneel te verbeteren.
Om af te sluiten mochten de kinderen op het plein komen staan
om de chocolade eieren te vangen, die door de schepenen
en burgemeester Louis Tobback vrolijk in het publiek werden
gekegeld.
Zondag 29 maart, in overleg
met de kersverse directeur van de Sint-Jorisschool hadden we
een demonstratie vendelen gepland tijdens hun eetfestijn
in de feestzaal in het Instituut Heilige Harten te Ninove.
Terwijl het publiek binnen stroomde voor de lekkere zalm of kalkoen,
maakten wij ons klaar om de demonstratie te starten.
Ter onze verbazing was de service razendsnel en besloten we
maar eerst te eten, koude zalm is toch niet zo smakelijk.
Daarna deelden we enkele pamfletjes uit en beantwoordden
enkele vragen uit het publiek. Na de ietwat grijze voormiddag
kwam de zon binnen schijnen, waardoor we besloten om buiten
te gaan vendelen. Door de lichte wind kwamen de vendels helemaal
tot hun recht en zag je de gezichtjes van de kinderen vlug
helemaal oplichten. We brachten eerst de reeks Avondster
en leefden ons erna uit met vrij vendelen. Karlien was duidelijk
zenuwachtig maar deed het uitstekend voor haar eerste optreden.
Na het optreden kregen we nog enkele vragen over het vendelen,
over de groep en ook complimentjes, onder andere over
de rode vendelband ontworpen door Marie-Therese voor Karlien
die zeer goed paste bij de zwarte broek en wit hemd, en gaf
het geheel een meer speelse indruk. We bleven nog een tijdje
napraten, lieten nog enkele folders achter en keerden huiswaarts.